دانلود مقاله در مورد خط و خوشنویسی ، انواع آن و ارزشهای بصری هر یک 20 ص

دانلود مقاله در مورد خط و خوشنویسی ، انواع آن و ارزشهای بصری هر یک 20 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 17
حجم فایل: 250 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏خط و خوشنویسی ، انواع آن و ارزشهای بصری هر یک
‏خط و خوشنویسی
‏نقش سازنده و مؤثر هنر خط در پیشبرد علوم و پایه گذاری ‏تمدن و فرهنگ اصیل چنان مؤثر عمیق و بنیادین و آن چنان گسترده و نامحدود بوده است ‏که در وصف نمی گنجد .
‏ارتقاء سطح دانش بشری در همه موضوعات مرهون هنر خط و نگارش ‏و کتابت است اعجاز این هنر ، توانست اندوخته های بشری را طی تاریخ در اختیار سراسر ‏این جهان و همة مردمان قرار دهد .
‏خط توانست فراتر از زمان و مکان و مرزها و ‏فرهنگ ها ، حاضران را با گذشتگان پیوند و اتصال دهد و انتقال علم و اندیشة انسانها ‏را میسر نموده و تداوم بخشد نگارش و کتابت در طول حیات خود توانسته است افکار ، ‏احساسات ، معلومات و تجربیات گذشتگان را در تاریخ ثبت کند و از دستبرد ، تباهی ، ‏تاراج و زوال محفوظ دارد . تا نسل حاضر از اندوخته های نیاکان خود برخوردار و بهره ‏مند شود .
‏هنوز از زمان پیدایش و یا اختراع خط ، اطلاع دقیقی در دست نیست . اما ‏آنچه بدون تردید مشخص است این است که خط و یا اختراع علائم نگارش و ترسیمهای ‏قراردادی در بین نوع بشر از مفیدترین و مهم ترین اختراعات و باعث شکوفائی تمدن بشری ‏شده است .
‏هنر خط ، همانند دیگر دستاوردهای اندیشة بشری ، دورانهای مختلفی را طی ‏نموده است و پس از سپری نمودن اعصار و قرون طولانی به مرحلة کنونی خود رسیده است . ‏پیدایش خط در آغاز به صورت تصویری و ترسیمی بوده و هر تصویر نمایندة یک اندیشه و یا ‏یک واقعه محسوب می شده است . سپس مرحلة رمزی آن پیش آمده که هر حرف نشانگر کلمه و ‏تصویری بوده است .
‏در آن روزگار 24 الفبای قراردادی بوجود آمد که همگام با ‏بکاربردن آنها ، از علامتهای پیچ در پیچ هیروگلیف نیز استفاده می شده است . از آثار ‏آن دوره ؛ اهرام مصر ، کتیبه ها و نوشته های فراوان در کشور مصر است . پس از مصریان ‏، فنیقیان آن حروف اولیه را به درجة عالی تری رسانده و سپس یونانیان به آن کمال ‏مطلوب را بخشیدند . آنگاه خط آسانتری بنام خط هیراتیکی در حدود 1900 سال قبل از ‏میلاد مسیح بوجود آمد . پس از آن یک نوع خط مورتیکی جانشین آن گردید که این خطوط را ‏برروی سنگهای نازک و سفید حک می کردند
‏3
.
‏گرچه نوشتن و حک کردن بر روی اینگونه ‏اجسام سفت ، امری بسیار مشکل بود ، لکن این دشواری مانع از تحریر نمی شد . کتیبه ها ‏و سنگ نوشته های زیادی از کتابخانه های بابل و ایلام بدست آمده است .
‏بطور خلاصه ‏در ایران در عهد هخامنشی خط میخی در عهد ساسانی خط پهلوی و از عهد ورود اسلام به ‏ایران خطهای کوفی و نسخ و سپس نستعلیق رایج بوده است .
‏در مورد زمان پیدایش خط تاریخ ، مشخصی نمی توان قائل شد ، چون ‏امری تدریجی بوده و طی سالها یا قرنها به صورت مشخص تجلی و ظهور پیدا کرده است ، ‏لکن تشخیص اصل و بنیاد و ریشة هر خط ، با استناد به آنچه در دست است ، تا حدودی ‏میسر است .
1‏ـ کوفی
2‏ـ نسخ
‏و خطوط دیگر ، از تأثیر گذاری نوعی بر نوع ‏دیگر پدیدار شده اند .
‏پیدایش خط کوفی را چنین آورده اند :
‏لذا می توان ‏دریافت که خط کوفی ، نتیجه ای از نظم و ترتیب خط حجازی می باشد . ( لازم به ذکر است ‏که در آغاز ، خط کوفی در کنار خطوط عِبری و سریانی ، جزو خطوط در امپراطوری بزرگ ‏ایران و روم ، حائز اهمیت نبود و وقتی نامدار شد که خط رسمی دین اسلام گردید و مورد ‏توجه رسول اکرم ( ص ) و مسلمانان صدر اسلام قرار گرفت . )
‏خط عربی قبل از اسلام ‏، منحصر به شبه جزیره عربستان بود و توسعة آن با انتشار دین اسلام انجام پذیرفت و ‏در سرزمینهای فتح شده همپای دین اسلام منتشر شد و مشرق و مغرب را پر نمود و بر ‏زبانهای اصلی ممالک غیر عرب ، غلبه کرد .
‏بعد از آن پیوسته سلیقه ها و ذوق های ‏اقوام مختلف که در شهر کوفه گرد آمده بودند ، دست به کار شدند تا آنکه شیوة کوفی از ‏حجازی فاصله پیدا کرد و صورت خط حجازی تقریباً به حال ابتدائی خود باقی ماند . ولی ‏خط کوفی ، جلوة بهتری پیدا کرد و در نیمة اول قرن اول هجری ، به آخرین صورت مستقل ‏خود ، رسید و حروف آن از حروف نسخی آن زمان هم از حیث جلوه ، و هم از جهت ، حروف ‏بهتر شد .
‏همان طور که عبریان ، خط مربع ، و سریانیان خط سریانی و نسطوریان خط ‏ستر نجیلی را مخصوص کتابهای دینی و علمی خود قرار داده بودند ، مسلمانان نیز ، خط ‏کوفی را که صورت و هیأتی بهتر یافته ، و مشابه خط ستر نجیلی شده بود ، خاص نوشتن ‏قرآن قرار دادند و بعدها آن را در تزیین مساجد و سکه ها و کتب ، مورد استفاده قرار ‏دادند و به دلیل احساس نیاز هویت برای معماریهای اسلامی ، مساجد و بناهای اسلامی ،
‏3
‏کاربردی در کتیبه ها پیدا کرد که پس از مصرف و کاربرد در کتابت به روی دیوارها و ‏ستونها و مناره ها خود را بالا کشید و هم زمان تزئینی تر شد و به دلیل اجتناب ‏طراحان از ایجاد نقوش تحریم شده ، نقش و نگاره هایی به آن اضافه شد و فضاهای خالی ، ‏با گردش های قلم ، فرهنگی جدید را در مقاطع مختلف به وجود آورد . خط عربی به تبعیت ‏از دین اسلام ، در ممالک دور و نزدیک نفوذ کرد تا جایی که ناحیة وسیعی از جهان ، ‏یعنی آن قسمت از میان شط فرات ، از مشرق و سواحل اقیانوس اطلس از مغرب ، و سواحل ‏شمالی مدیترانه از شمال و خط استوا از جنوب واقع است ، به این زبان تکلم کرده و به ‏آن خط کتابت کردند . و بعضی با خط و زبان خود صحبت و به خط عربی کتابت کردند ، ‏مانند ایران .
‏سلسله فتوحات اسلامی ، از راه آسیای صغیر به مصر و به طرف شمال ‏آفریقا و ممالک مغرب ( تونس ، الجزایر ، مراکش ) کشیده شد و تمدن اسلامی و خطوط ‏اسلامی به دنبال آن در این سرزمینها جایگزین گردید .
‏خط در این نواحی که ‏احتمالاً از اوایل قرن دوم باید متداول شده باشد ، نوعی کوفی و مشتق از آن است و به ‏خط مغربی معروف ، و از قدیمی ترین خطوط اسلامی است که در تمام آفریقای شمالی ، به ‏جز مصر و قسمتی از سایر نقاط آفریقای شرقی و مرکزی و با جزئی تغییر ، معمول گردیده ‏است .
‏خط کوفی :
‏چون اسلام در ایران انتشار یافت ، خط کوفی جایگزین خط پهلوی ‏ساسانی و دین دبیرة اوستایی شد و ایرانیان تقریباً از اواخر قرن اول و اوایل سدة ‏دوم هجری کم کم در نوشته های خود خط کوفی را معمول داشته و آنرا جایگزین خط پهلوی ‏نمودند .
‏خط کوفی ابتدا ، بی نقطه و بدون حرکات ( ضمه و کسره و فتحه ) و اِعراب ‏بود . این نقیصه خواندن این خط را مشکل می ساخت .
‏ابوالاسود الدؤلی که از فضلا ‏و ادبای معروف کوفی بود ، و در خدمت حضرت علی ( ع ) به اکتساب علوم پرداخته و در ‏جنگ صفین ملتزم رکاب بود ، و از آن بزرگوار اخذ نحو کرده بود ، از برای تسهیل امر ‏خوانندگان قرآن ، نقطه را وضع نمود و گمان می رود وی این طریقه را از خطوط کلدانیان ‏و سریانیان اخذ کرده باشد ، زیرا این طوایف از همسایگان بین النهرین و بابِل بودند ‏، و در کتابت آنها نقطه استعمال می شد . به خلاف خطوط میخی و پهلوی ایرانیان . و
‏5
‏هیروگلیف مصریان و فنیقیان که در کتابت آنان نقطه مستعمل نبود .
‏صاحب الفهرست می ‏نویسد : (( ابوالاسود به کاتب چنین می گفت : نویسنده ، در موقع نوشتن به هوش باش و ‏مرا ببین ، چون به خواندن در آمدم ، نظر به لبان من نما ، اگر به فتحه و گشوده ‏خواندم ، نقطه را بالای حرف بگذار ، و اگر به پیش خواندم ، نقطه را بگذار بین حرف ، ‏و اگر به زیر خواندم نقطه را در زیر بگذار . ))
‏صاحب اللمعه الشهیمه می آورد : (( ‏در صدر اسلام نقطه برای حرکات استعمال می شد و واضع او یعقوب رهاوی بود و این ‏نقاط به جای حرکات به کار می رفت . )) خط کوفی در عـصر دولـت عبـاسی ( 132 ـ 656 هـ . ‏ق ) به مرتبة رفیعی از زیبائی در رسم و شکل رسید ، و انواع خط کوفی از پنجاه نوع ‏متجاوز شد . مشهورترین آنها ، کوفی محرر ، مشجر ، مربع ، مدور و متداخل بود . نکتة ‏مهم در استفاده از خط کوفی در کتیبه نویسی این است که تابع قواعد اکیدی نبود ، بلکه ‏عملاً دست هنرمند را در ابداع و اجرای شکلهای تزئینی آن باز می گذاشت . در ابتدا ، ‏حروف به آذین های سادة برگ و گل منتهی می شد . این خط بنا بر سلیقه و توانایی طراح ‏، به روی اصل آن فرعیاتی اضافه می شد ، به این معنا که قواعد مفروض به عنوان محور ‏قرار گرفته می شد و دست هنرمند ، نقوش و گل و برگهای منشعب از آن فضاهای خالی را ‏پوشش می داد . شکلهای عمدة این تزیینات عبارت بودند از : ادامة حروف به صورت برگ ، ‏گل ، بافته ، گره خورده ، به هم تابیده ، در هم پیچیده شده ، شکـل سر انسان ، یا ‏حیوان .
‏با همه این تفضیلات خط کوفی از نظر تاریخ نگاران ، به دو دستة بزرگ ‏تقسیم می شود :
1‏ـ کوفی مغربی‏ ‏ 2ـ کوفی مشرقی
‏کوفی مغربی خود به انواع : قیروانی ، تونسی ، جزایری ، سودانی ‏تقسیم می شد .
‏کوفی مشرقی عبارت است از شیوة عربی و شیوة ایرانی و شیوة مختلط . ( ‏که شیوة عربی به اقسام مکی ، مدنی ، کوفی ، بصری ، شامی ، مصری ، منقسم می گردد

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.