تحقیق بافق

تحقیق بافق

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 21
حجم فایل: 27 کیلوبایت
قیمت: 8000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏فصل 1
‏موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی
‏ارتفاع شهرستان بافق از سطح دریا 1035 متر ـ‏ ‏‌‏طول جغرافیایی ‏ ‏شرقی ـ‏ ‏‌‏عرض جغرافیایی ‏ شمالی معادن سنگ آهن چغارت، ماسه چاهون و اسفوردی در استان یزد ـ شهرستان بافق واقع شده است این شهرستان در مسیر راه آهن سراسری تهران ـ‏‌‏ ‏بندرعباس قرار گرفته و با انشعابی به کرمان نیز متصل است که در آینده از طریق طبس به مشهد نیز متصل خواهد شد. طرح توسعه مجتمع معدنی سنگ آهن چغارت در فاصله 10 کیلومتری شهرستان بافق در مجاورت معدن سنگ آهن چغارت واقع شده است. معدن سه چاهون در 47 کیلومتری شمال شرقی بافق و 35 کیلومتری معدن چغارت قرار دارد.
‏در طول سال بین 47 درجه و 7 درجه متغییر است. میزان بارندگی کم و بطور متوسط در سال 7/5 ‏م‏یلی‏‌‏متر‏ می‏‌‏باشد ارتفاع اولیه توده چغارت 1286 متر از سطح دریا و 150 متر از سطح منطقه اطراف بوده است.
‏گسل پشت بادام: ‏گسل‏‌‏ها‏ و فاز کوهزایی منطقه
‏این‏ گسل ‏به همراه گسل چاپدونی را باید از قدیمی‏‌‏ترین ‏گسل‏‌‏ها‏ی ایران دانست. زیرا ‏زمین‏‌‏ها‏ی پرکامبرین ایران مرکزی را قطع‏ می‏‌‏کند و رسوبات اینفراکامبرین و پالئوزویک و پالئوزوئیک در طرفین آنها وضعیت یا ضخامت متفاوتی دارند. حقی‏‌‏پور‏ ‏(1974) آنها را ‏گسل‏‌‏ها‏ی اصلی منطقه بافق ـ بیابانک دانسته و به نظر وی در اثر حرکات آسنتیک ایجاد شده، در دوره‏‌‏های بعدی در ایجاد هورست و گرابنهای ایران مرکزی نقش مهمی داشته اند. به علاوه نامبرده منطقه بافق ‏ـ ‏‌‏بیابانک را بو‏س‏ی‏له همین ‏گسل‏‌‏ها‏ به ز‏و‏ن‏‌‏های کوچکتر تقسیم کرده است. (وی مناطق واقع در شرق گسل پشت بادام را به نام زون‏ ‏(1)‏‌‏ ‏یا زون شرقی‏،‏ و در حد بین گسل‏ پشت بادام و چاپدونی به نام زون (2)‏‌‏ ‏یا زون مرکزی، و ‏زمین‏‌‏ها‏ی واقع در قسمت‏‌‏ها‏ی‏ غرب گسل چاپدونی‏،‏ به نام زون (3)‏ ‏‌‏یا زون غربی نامیده است.) حقی‏‌‏پور (1974) عقیده دارد که کانی‏‌‏سازی آهن در طول ‏گسل‏‌‏ها‏ی شمالی ـ جنوبی این منطقه صورت گرفته است. با توجه به سن کانسارهای آهن بافی (اینفراکامبرین )، باید قبول کنیم که شکستگیهای شمالی ـ جنوبی منطقه بافق، لااقل از انفراکامبرین وجود داشته است.
‏2
‏به عقده بربریان و کینگ (1981) و بربریان (1980) مجموعه‏‌‏ها‏ی پرکامبرین پشت بادام و چاپدونی ‏م‏مکن است نشان‏ه‏‌‏ای ‏از پوسته کالکوآلکالن جزایر قوسی پرکامبرین بوده و شکل نوارهای کوهستانی هلالی شکل شرق ایران مرکزی، و ‏گسل‏‌‏ها‏ی آن ممکن است به علت یک طرح اولیه نوارهای قوسی پرکامبرین این منطقه است.
‏فاز کوهزایی کاتانگایی
‏بنا به نوشتة بربریان حرکات پرکامبرین پسین، در ایران مرکزی، دگرگونی درجه شدید و درجة ضعیف بر جا گذاشته و در کرمان، بافق، پشت بادام، آذربایجان و غیره، دگرشیبی زاویه‏‌‏دار به وجود آورده است. چنان که اشاره شد این کوهزایی در عربستان به نام کوهزایی حجاز نامگذاری شده است. بعلاوه، اثرات این کوهزایی در حوالی دریاچة‏ ‏‌‏بایکان روسیه هم به خوبی مشاهده‏ می‏‌‏شود و از این نظر آن را به نام کوهزائی بایکالین نامیده‏‌‏اند ولی با توجه به دلای‏ل‏ی که در مورد ارتباط ایران با خش‏ک‏ی گندوانا اشاره کرده‏‌‏ایم، نام آفریقایی کاتانگان را برای آن به کار‏ می‏‌‏بریم. پس از این حادثه، گرانیتهای آلکالی زیادی در مناطق مختلف ایران در داخل پوسته انجماد یافت و در عین حال، ریولیتهایی به سطح زمین رسید که در مجموع معرف اتساع و بازشدگی پوستة‏‌‏ ‏ایران است.
‏بر اثر کوهزایی کاتانگایی، پی سنگ پرکامبرین ایران، پاکستان‏ ‏بخشی از افغانستان‏،‏ ترکیه و عربستان به صورت پلاتفرم نسبتاً‏‌‏ ‏پایدار در‏می‏‌‏آید و درایی کم عمقی آن را‏ می‏‌‏پوشاند که بیشتر رسوبات آن از نوع تخریبی و در پار‏ه‏‌‏ای ‏موارد تبخیری است. این وضعیت، در تمام مناطق فوق با تغییرات مختصر و محلی، احتمالاً ت اواخر پالئوزوئیک ادامه داشته است‏ ‏(اشتوکلین، 1968) . چنان که پیدایش هورست و گرابنهای مجاور هم، و بالا و پائین رفتن مکرر آنها، حوضه‏‌‏های رسوبی مجزا و مستقلی به وجود آورده است که رسوبات آنها، از نظر جنس و ضخامت با هم متفاوت‏‌‏اند. جنس نهشته‏‌‏ها‏ در حوضه‏‌‏ها‏ی گرابنی، اساساً‏‌‏ از نوع رسوبات کم عمق بوده، و ضخامت آنها گاهی آنقدر زیاد است که تنها با فرونشینی تدریجی‏ ‏(سوبسیدانس)‏ ‏‌‏کف حوضه، ‏می‏‌‏توان‏ این مسئله را توجیه کرد. در حالیکه، در مناطق مجاور که به صورت هورست عمل‏ می‏‌‏کرده، یا رسوباتی وجود نداشته، یا رسوبات اندک و تبخیری بر جا مانده است. در ضمن پیدایش ماگمای آلکالن در اینفراکامبرین و ‏پالئوزوئیک‏،‏ که در ب‏س‏ی‏اری از نقاط ایران چه به صورت توده‏‌‏ها‏ی نفوذی
‏3
‏ ‏(مانند گرانیت دوران، زریگان، نریگان، برنورد،‏ ‏...) یا توده آتشفشانی (نظیر ریولیتهای آلکالن سری هرمز، سری ریزو (کرمان) تکنار‏ ‏(کاشمر)‏،‏ اسفوردی، (بافق)‏،‏ قره‏‌‏داش(آذربایجان)، و بازالتهای آلکالن ده بید و توده‏‌‏ها‏ی آتشفشانی (در نوار سنندج ـ‏‌‏ سیرجان)‏،‏‌‏ ‏ظاهر ش‏ده‏‌‏اند همگی بیانگر بازشدگی و ای‏جاد موقعیت ریتی در کشور ماست.
‏فصل 4:‏‌
‏ماگماتیسم اینفراکامبرین
‏1ـ‏‌‏ ‏توده‏‌‏ها‏ی نفوذی
‏ـ‏‌‏گرانیت زریگان
‏بنا به نوشته حقی‏‌‏پور (1974)، ‏‌‏گرانیت زریگان، گرانیتی ساب ولکانیک به رنگ خیلی روشن است و تودة وسیعی را در کوه پشت سرخ و در کوههای غرب دهکده زریگان (ایران مرکزی) تشکیل ‏می‏‌‏دهد‏. در کوه پشت سرخ، مایون و تاشک گرانیت مزبور، دیوریت‏‌‏ها‏ی پرکامبرینرا قطع‏ می‏‌‏کند و در کوه زریگان علاوه بر دیوریت پرکامبرین در داخل ولکانیتها و دیولیتهای اینفراکامبرین نیز نفوذ کرده است.
‏در کوه ساغند و نواحی شمالی آن، سنگهایی نظیر ‏‌‏گرانیت زریگان یافت‏ می‏‌‏شود که تا انداز‏ه‏‌‏ای ‏جهت‏‌‏دار و دگرگون شده است‏ ‏(بر اثر فاز تریاس میانی) و کمابیش با متا ولکانیتهای پرکامبریندر هم آمیخته است. در شمال چغارت و نزدیکی کوشک، این گرانیت توده‏‌‏ها‏ی کم و بیش مهمی را تشک‏یل ‏می‏‌‏دهد‏. که ویژگیهای آتشفشان آن‏ بیشتر بوده و با ولکانیکهای اینفراکامبرین همراه است. در شمال کویر زریگان، دول‏ومیتهای اینفراکامبرین جدیدترین س‏نگهایی است که مورد نفوذ و تهاجم این گرانیت قرار گرفته‏‌‏اند.
‏اگرچه در بسیاری از مناطق ایران حد بین رخساره‏‌‏ها‏ی پلاتفرمی اینفراکامبرین و ماسه سنگ لالون تدریجی است ولی در شمال غرب کرمان و ناحیه زریگان بین آنها دگر شیبی وجود داشته که حقی‏‌‏پور(1981) به آن حرکات زریگانین اطلاق کرده و آن را معادل آسینتیک‏ می‏‌‏داند. در این منطقه‏،‏ ماسه سنگ لالون و کوارتزیت قل‏ه‏‌‏ای ‏آن با رخسارة‏‌‏ ‏کنگلومرایی شروع‏ می‏‌‏شود که در آن قطعات مختلف آتشفشانی و رسوبات اینفراکامبرین یافت‏ می‏‌‏شود. با توضیحات فوق، ‏‌‏گرانیت زریگان‏ ‏جوانتر از گرانیت دوران و معرف مر‏ز اینفراکامبرین با کامبرین است.
‏4
‏2ـ ‏‌‏گرانیت زریگان (شمال شرقی بافق)
‏گرانیت پورفیری زریگان، گرانیت دانه متوسط بیوتیت‏‌‏داری است که سنگهای دگرگون شده پرکامبرین ناحیه ساغند را قطع کرده است. رنگ آن صورتی و در حاشیه، به گرانیت پورفیری تا کوارتز پورفیری تبدیل شده است.
‏به علاوه در تماس خود با سنگهای رسوبی سری ریزو، دگرگونی ‏مجاورتی بوجود آورده است‏ ‏(هوکریده و دیگران 1962، بربریان و بربریان، 1981) با این ترتیب گرانیت مزبور به اواخر اینفراکامبرین تعلق دارد‏ ‏(مانند زریگان) این گرانیت از نوع آلکالن و از نظر پیدایش با ریولیتهای ناحیه کرمان و بافق در ارتباط است.
‏گرانیت چادرملو ـ گرانیتی آلکالی‏،‏ تا انداز‏ه‏‌‏ای ‏آپلیتی است و کما بیش فاقد کانیهای تیره است. این گرانیت در داخل سنگهای دگرگونی چادرملو نفوذ کرده است.
‏ـ‏‌‏ ‏دیگر توده‏‌‏ها‏ی نفوذی مربوط به اینفراکامبرین عبارتند از:
‏گرانیت برنورد‏ ‏(جنوب سبزوار)،‏ ‏‌‏گرانیت موته، گرانیت دوران،‏‌‏گرانیت گلپایگان ـ‏‌‏ ‏موته، اولترابازیکها و نفوذیهای مربوط به چهارگوش اردکان
‏2ـ‏ ‏‌‏ولکانیسم
‏ـ ریولیتها و توفهای ریولیتی اسفوردی ـ بافق
‏توفها و ریولیتهای آ‏کال‏ن به رنگ صورتی و اکثراً دانه ری‏ز که در تجزیه شیمیایی آن مقدار‏ k2O‏ بیشتر از Na2o‏ است‏ ‏(درویش‏‌‏زا‏ده،‏ ‏1362) توده آه‏ن اسفوردی در داخل شکستگیهای همین ریولیت بیرونزدگی دارد. این مجموعه بوسیله دولومیتهای قهو‏ه‏‌‏ای ‏رنگ به سن اینفراکامبرین پیشین فرا گرفته شده است.
‏ـ ریولیتهای تکناز کاشمر، ریولیت‏‌‏های سری ریزو، ریولیت‏‌‏ها و متاریولیتهای موته، ایگنمبریتهای محمدآباد ریولیت‏‌‏ها یا سازند قره‏‌‏داش.
‏کانسارهای پرکامبرین و اینفراکامبرین:
‏مهمترین نمونة‏ ‏‌‏کانسارهای آهن در پرکامبرین شرق ایران مرکزی، (مانند معادن چادرملو و معادن چغارت) دیده‏ می‏‌‏شو‏د‏. در این مناطق کانی مهم، مانیتیت است که با هماتیت، مارتیت و به طور فرعی پیریت، اسفن، و آپاتیت همراه است.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.