تحقیق جوش فولاد ( ورد)

تحقیق جوش فولاد ( ورد)

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 15
حجم فایل: 20 کیلوبایت
قیمت: 8500 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 15 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏ابزارهای مورد استفاده در آماده سازی فولادهای زنگ نزن باید مخصوص این فولادها بوده ‏و در مورد دیگر فلزات استفاده نشوند . آلودگی ابزار به فلزات دیگر میتواند باعث ‏ایجاد خوردگی در فولادهای زنگ نزن گردد .
‏اکسید های سطحی بوجود آمده در اثر ‏جوشکاری باید با روشهای مناسب حذف شوند . قطعات مورد استفاده برای آغاز و اتمام قوس ‏جوشکاری باید از جنسی مشابه فلز پایه انتخاب شوند .
‏در صورتیکه قطعه فقط از ‏یکطرف جوشکاری شود پاس ریشه باید از طرف مقابل تحت حفاظت گازهای محافظ قرار گرفته و ‏پاس اول توسط TIG ‏یا پلاسما اجرا شود .
‏در صورت استفاده از پشت بند دائم ، این ‏پشت بند باید از جنس فلز پایه باشد . همچنین در صورت امکان ایجاد خوردگی شیاری ‏نباید از پشت بند دایم استفاده شود .
‏در صورت استفاده از پشت بند موقت مسی باید ‏سطح پشت بند در قسمت ریشه جوش شیاری ایجاد گردد تا احتمال نفوذ مس در جوش کاهش یابد . ‏می توان از آبکاری کرم یا نیکل نیز استفاده کرد .
‏در صورت استفاده از گاز ‏محافظ در سمت ریشه جوش باید زمان اعمال گاز بدرستی رعایت گردد تا احتمال اکسید شدن ‏ریشه از بین برود .
‏تمیز کاری پس از جوش باید حتما" اجرا گردد تا مقاومت خوردگی ‏فولادها کاهش پیدا نکند . تمیز کاری را می توان بروشهای مختلف انجام داد :
- ‏برس زنی با برس سیمی از جنس فولاد زنگ نزن
- ‏بلاست با ذرات شیشه یا گوی های ‏فولاد زنگ نزن
- ‏سنگ زنی با سنگ های تمیز و مخصوص فولاد زنگ نزن
- ‏اسید ‏شویی
- ‏پرداخت الکترولیتی
‏جوشکاری فولادهای آ ستنیتی :
‏تمامی ‏فرآیندهای قوس الکتریکی را می توان برای این نوع فولادها بکار برد . حرارت ورودی را ‏باید تا جای ممکن پایین نگه داشت تا باعث پیچیدگی ، ترک گرم و حساس شدن فلز پایه ‏نگردد . همچنین از پیش گرم این فولادها باید اجتناب شود .
‏آرایش لبه ها مانند ‏فولادهای کربنی می باشد . در مورد ورقهای نازک می توان با ذوب کردن لبه ها بدون ‏نیاز به فلز پرکننده جوشکاری را انجام داد .
‏فلز پرکننده باید بر اساس توصیه ‏سازنده انتخاب شود . این مواد را می توان بر اساس استاندارد های EN 12073 , EN 12072 , EN 1600 ‏انتخاب کرد .
‏مواد مصرفی در جوشکاری فولادهای آستنیتی معمولا" ‏فلز جوشی شامل مقادیری فریت تولید می کنند تا احتمال ایجاد ترک گرم را کاهش دهند .
‏گاز محافظ در فرآیند TIG ‏اغلب آرگون ، آرگون هیدروژن و یا آرگون هلیوم می باشد .
‏فولادهای آستنیتی دارای ضریب انبساط بالا و هدایت حرارتی کم هستند لذا بسیار ‏مستعد یچیدگی هستند . بنابراین این موضوع باید کنترل شود .
‏عملیات حرارتی پس از ‏جوش در اغلب موارد برای این فولادها نیازی نمی باشد . البته ممکن است جهت کاهش تنش ‏پسماند یا افزایش خواص مطلوب عملیات حرارتی آنیل اجرا گردد . همچنین می توان جهت C ‏گرم کرد .°‏تنش زدایی قطعه را تا 450
‏جوشکاری فولادهای فریتی :
‏این فولادها را ‏نیز می توان با انواع فرآیندهای قوس الکتریکی جوشکاری نمود . این فولادها مستعد رشد ‏دانه می باشند لذا باید حرارت ورودی کم باشد .
‏گاهی ممکن است پیش گرم 200 – C ‏در فولادهای نیمه فریتی با ضخامت بیشتر از 3 mm ‏نیاز باشد . از ورود کربن و°300 ‏نیتروژن به درون جوش باید جلوگیری شود . مواد مصرفی آستنیتی بدلیل داکتیلیتی بیشتر ‏نسبت به فلز پایه برای جوشکاری این فولادها ترجیح داده می شود . در صورتیکه خطر
‏ورود سولفور از محیط به درون قطعه باشد ، لایه نهایی جوش که با محیط در تماس است ‏باید از مواد فریتی انتخاب شود . جهت جلوگیری ازخوردگی نباید مقدار کرم فلز جوش ‏کمتر از فلز پایه باشد .
‏مواد مصرفی فریتی را نیز در مواقعی که نیاز به انبساط ‏حرارتی برابر و یا نمای ظاهری یکسان سطح باشد ، انتخاب نمود .
‏گاز محافظ باید ‏با پایه آرگون باشد و بهیچ وجه نباید شامل CO 2‏ ، هیدروژن یا نیتروژن باشد .
‏در ‏فولادهای فریتی بدلیل ضریب انبساط کم و هدایت حرارتی بالا مشکل پیچیدگی بسیار کمتر ‏از فولادهای آستنیتی است .
C ‏انجام°‏آنیل قطعه پس از جوشکاری در دمای 700 ‏–‏ 800 ‏می گیرد تا علاوه بر افزایش داکتیلیتی منطقه HAZ ‏و کاهش تنشهای پسماند ، مقاومت به ‏خوردگی بین دانه ای نیز بهبود می یابد .
‏جوشکاری فولادهای دوبلکس :
‏جوشپذیری ‏فولادهای دوبلکس با تنظیم درصد آستنیت - فریت و افزایش نیتروژن بهبود یافته است و ‏احتمال رشد دانه و یا ایجاد بیش از حد فریت در ناحیه HAZ ‏کاهش یافته است .
‏برای ‏جوشکاری این فولادها از تمامی فرآیندهای قوس الکتریکی میتوان استفاده کرد . در ‏مواردیکه جوشکاری بدون فلز پر کننده اجرا می شود ناحیه اتصال باید بعد از جوشکاری ‏آنیل شده و بسرعت تا دمای اتاق سرد شود .
‏به پیش گرم در این فولادها نیاز نمی ‏باشد اما می توان حداکثر تا 100 جهت حذف رطوبت قطعه را پیش گرم کرد .
‏میزان ‏حرارت ورودی در این فولادها باید در یک محدوده مشخص قرار گیرد . حرارت ورودی کم ‏باعث سریع سرد شدن و افزایش میزان فریت و حرارت ورودی بالا باعث رسوب فازهای بین
C ‏و برای°‏فلزی می گردد . ماکزیمم دمای بین پاسی برای فولادهای کم و متوسط آلیاژ 250 C ‏می باشد .°‏فولادهای پرآلیاژ 100 ‏–‏ 150
‏جهت دسترسی به ساختار جوش مناسب باید ‏از مواد مصرفی با نیکل بالا استفاده شود .
‏برای فولادهای کم و متوسط آلیاژ که ‏در محیطهای خورنده قرار می گیرند می توان از مواد مصرفی دوبلکس با مقادیر بالای کرم ‏، مولیبدن و نیتروژن استفاده کرد . از هیدروژن در گازهای محافظ باید اجتناب گردد . ‏فولادهای دوبلکس به ترک هیدروژنی حساس هستند .
‏فولادهای دوبلکس حاوی مقادیر ‏بالای نیتروژن ( > 0.20% ) ‏نسبت به تشکیل تخلخل مستعد می باشند . احتمال ایجاد ‏تخلخل در حالت جوشکاری بالاسری بیشتر می شود . برای رفع این مشکل باید پاسها نازک ‏بوده و از طول قوس زیاد اجتناب گردد .
‏عملیات پس گرمایی در این فولادها اغلب ‏نیاز نمی باشد . در صورت نیاز به آنیکل محلولی بعد از جوشکاری این عمل باید در دمای C ‏بالاتر از دمای عملیات مشابه برای فلز پایه انجام گیرد. پس از این عملیات°30 – 40 ‏قطعه باید بسرعت تا دمای محیط سرد شود .
‏جوشکاری فولادهای مارتنزیتی :
‏این فولادها ‏را اغلب بروش TIG ‏یا MMA ‏جوشکاری می کنند البته روشهای قوس الکتریکی دیگر را نیز در ‏شرایط خاص می توان استفاده کرد .
‏در کلیه حالات می توان از مواد آستنیتی یا ‏مواد مشابه به فلز پایه استفاده کرد . حرارت ورودی باید حد نرمال باشد . پیش گرم C ‏اجرا گردد .°‏بسته به نوع فولاد می تواند بین 100 - 300
‏در این فولادها نیز ‏بدلیل هدایت حرارتی بالا و ضریب انبساط پایین پیچیدگی مشکل عمده ای نمی باشد

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.